دربارۀ نزول ملائک در شب قدر

**************

« ﻟَﻴﻟَﺔُ القَدرِ خَیرٌ مِن ألفِ شَهر»


آری، تمام ملائک [در شب قدر] برای رتق و فتقِ همه چیز، تنزّل و نزول می‌کنند و پایین می‌آیند.

- سؤال: این فرشتگان که در آن شب، از آسمان‌ها نازل می‌شوند، به کجا و کدام منزل و بر چه کسی وارد می‌شوند و کلّ امور را عرضه می‌نمایند؟؟

به هزار و یک دلیلِ عقل و نقل، جوابِ این پرسش بسی واضح و روشن است:

- در روایتِ شریفه، این مضمون است که: لایَدخُلُ المَلائِکَةُ بَیتاً فیها کَلبٌ أو صُورَةُ کَلبٍ (یعنی: فرشتگان و ملائکِ إلهی، به خانه‌ای که در آن سگ یا صورت و تصویرِ سگ باشد داخل نمی‌شوند)؛ و قرآن کریم، آدمیان را که با دوری از آیاتِ إلهی راهِ غَیّ و گمراهی را می‌پیمایند (و اکثر أبناءِ بشر نیز چنینند)، مثلِ سگ می‌داند: سورۀ مبارکۀ أعراف، آیاتِ 175 تا 178 («و خبرِ آن کَس را که آیاتِ خود را به او داده بودیم برای آنان بخوان که از آن عاری گشت، آنگاه شیطان او را دنبال کرد و از گمراهان شد. و اگر می‌خواستیم، قدرِ او را به وسیلۀ آن آیات بالا می‌بردیم، امّا او به زمین و دنیا گرایید و از هوای نفسِ خود پیروی کرد. از این رو داستانش چون داستانِ سگ است که اگر بر آن حمله‌ور شوی زبان از کام برآورد، و اگر آن را رها کنی باز هم زبان از کام برآوَرَد. این مَثَلِ آن گروهی است که آیاتِ ما را تکذیب کردند. پس این داستان‌ها را برای آنان حکایت کُن. شاید که آنان بیندیشند. چه زشت است داستانِ گروهی که آیاتِ ما را تکذیب و به خود ستم می‌نمودند. هر که را خدا هدایت کند، او راه‌ یافته است؛ و کسانی را که گمراه نماید، آنان خود زیانکارانند»).

- حال، که ملائکه بر افرادِ گمراه و خانه‌های آنان فرود نمی‌آیند، در میانِ آن خوبان و صالحینِ اندک، کُدامند که شایسته‌تر به پذیرشِ فرشتگان إلهی در شبِ قدرند؟؟:

أفَمَن یَهدی إِلَی الحَقِّ أحَقُّ أن یُتَّبَعَ أم مَن لایَهِدّی إِلا أَن یُهدی (آیا کسی که به سوی حق رهبری می‌کند سزاوارتر است موردِ پیروی قرار گیرد، یا کسی که راه نمی‌یابد مگر آنکه هدایت شود؟).

بدیهی است که اوّلی سزاوارتر است- و بلکه سزاوارِ واقعی و منحصر به فرد، اوست و لاغیر - او از زمرۀ آن معدودی است که ملائکِ إلهی بر آنان نازل می‌شوند (إنَّ الَّذینَ قالُوا رَبُّنَا اللهُ ثُمَّ استَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیهِمُ المَلائِکَة).

و پُر واضح و روشن است که از این دستۀ معدود و اندک نیز، آن‌که سلسله جنبان و عقلِ کلّ است، سزاوارترین است.

او نیز در هر زمان، بزرگترین حجّت خدا در همان زمان است. در زمانی که وجودِ نازل و بشری حضرت خیر الأنام و خاتم النّبیّین محمّد مصطفی صلّی اللهُ علیهِ و آله، حَیّ و حاضر است، تَنَزُّلِ ملائکه و رُوح در لیلة القَدر، بر وجودِ نازنینِ حضرتش و در منزلگهِ مبارکش واقع می‌گردد - و هر آن کس که حضرتش میلِ به حضور داشته و إذنِ به حضور دهد نیز حاضر و شاهد است؛ و یقیناً آن وجود و أنواری که در مرتبتِ «عصمت» مُشارک و خلیفه و جانشینانِ حضرتش هستند -.

بعد از رحلتِ ظاهری ظاهر پیامبر أکرم، مَنزلِ ملائک در شبِ قدر، بیتِ شریفِ مولی‌الموحّدین و أمیرالمؤمنین و سَیِّدةُ نساءِ العالمین علیهما الصَّلاة و السّلام است؛ و سپس حَسَنَین سلام الله علیهما، وانگهی سیّد الساجدین، و بعد هم باقرُ عِلمِ النّبیّین، آنگاه جعفر بن محمّدٍ الصادق و موسی بن جعفر الکاظم و علی بن موسی الرضا و محمد بن علی التّقی و علی بن محمد الهادی و حسن بن علیّ الزّکیّ العسکریّ علیهم صلواتُ الله و سلامُه؛ و بعد از آن نیز إِلی زمانِنا هذا، وجودِ مبارکِ آنکه نامش مَهدِیّ است و هادی تمامِ خَلق و خلائق - که جانِ ناقابلمان فدای ترابِ قُدومش باد-، یعنی حضرتِ حجّه بن الحسن القائم عجَّل الله تعالی فرجَه الشّریف.
​

**************