طغیان در موقعیت مقام و مال

**************

باور مهم بی ارزش بودن دنیا

سورۀ مبارکۀ نازعات

هلْ أَتَاکَ حَدِیثُ مُوسَىٰ﴿١٥﴾ إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿١٦﴾ اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ ﴿١٧﴾



آیا سرگذشت موسى بر تو آمد؟ آنگاه که پروردگارش او را در وادى مقدس «طوى» ندا درداد: «به سوى فرعون برو که وى سر برداشته است». (ترجمه از استاد فولادوند)

انسان وقتی ببیند موقعیت، مقام و مال را در دسترس دارد طغیان می‌کند و خودش را از یاد می‌برد و به دنیا می‌چسبد و چهار نعل می‌تازد. انسان باید تمام تلاشش این باشد که خودش را بسازد و باور کند که این دنیا بی‌ارزش است. این باور بسیار مهّم است. برای باور این مطلب، خوب است به سنّ خودمان بیندیشم. انصافاً آیا از اوّل تا به حال به یک چشم بر هم زدن نگذشته است؟! بعد از این هم اگر عمری باشد همینطور خواهد گذشت. این محاسبه همان مراقبت از نفس است. چرا انسان اینقدر کور است که برای آیندۀ خود چنان نقشه‌هایی را تصوّر می کند؟! بخصوص در زمانۀ ما که مرگ‌های ناگهانی، الی ما شاءاللّه پیش می‌آید.

**************