شب عرفه

**************

حقیقتاً محور و مبنای تصمیمات مردم، دنیا و منافع مادّی است و البتّه توجیهاتی هم برای آن دارند. دلیل اقبال و یا رویگردانی اکثر مردم نسبت به افراد تأثیرگذار را در قالب تحلیل وقایع مربوط به امام حسین(ع) بیان نموده‌اند. ذکر قضیّۀ منحصرْ به فرد و عجیبِ مسلم بن عقیل به عنوان یکی از شاخصترین مصادیق تاریخی این مدّعاست:

مردم، استقبالى چشمگیر از جناب مسلم نمودند؛ امّا وقتى عبید الله بن زیاد، مکر نمود و ارعاب و ارهاب و اخافه و تخویف ایجاد کرد، از میانِ آن سیلِ جمعیّت و از میانِ آن همه نمازگزار و مقتدیٖ به فرزندِ عقیل، حتّى یک نفر هم باقى نمانْد!
حتّى یک نفر هم باقى نمانْد؟! آرى، حتّى یک نفر هم باقى نمانْد.
ارادتِ بى‌محتواى اوّلى، از حُبِّ جان و ثروت و مظاهرِدنیوى بود و ادبارِ نامردمانۀ ثانوى، از ترسِ از دست دادنِ جان و مظاهرِ دنیا. مردم، نه به خودِ حسین(ع) احترام مى‌گذاشتند و نه براى خودِ یزید بن معاویه حرمتى قائل بودند. آنان در پىِ دنیاى خویش بودند و مى‌خواستند زندگى کنند!
تنها 72 نفر بودند که از میانِ خیلِ عظیمِ شیعیان و مسلمین و صحابه و تابعین و اصحاب، حسین(ع) را به خاطرِ خودش احترام مى‌نمودند و ارادت و عشق مى‌ورزیدند.

*****

**************