حُجَّت بیرونى و حُجَّت درونى

**************

بهره گیرى از حُجَّت بیرونى (راهنما و هشداردهنده)

و حُجَّت درونى (قوّه عقل و تفکر)

در تمام امور زندگى

براى تمام مراحل و مقاطع و امور زندگى آدمى، وجود راهنما و هشداردهنده، بسیار خوب و یک نعمت ارزنده است و هر کسى که چنین رهنما و هشداردهى را در دسترس داشته باشد، باید از وجود و هشدارها و رهنمودهاى او بیشترین و بهترین بهره ها را ببرد. امّا اگر فردى در امر و امورى از زندگى خودش فاقد چنین نعمتى است، از نعمت عقل و فکر و تحقیق خودش نباید غافل گردد.

همین قوّۀ عاقله و مفکّره و نیروى جستجو و تحقیق و حق یابى است که یک انسان واقعى را در همه امور و مقاطع و مراحل حیاتش امر به دورى از کُفر و کفران و کُفرورزان و کُفران گران نموده و او را با همان حجّتِ درونى (یا برونى) به مقابله و ستیز با آنان فرا مى خواند.

یکى از مهمترین اسباب فیروزى و توفیق یک انسان واقعى، عمل جدّى و باطنى و همیشگى به نکته مزبور است. چنین کسى از زندگى خویش بهترین و شیرین ترین بهره ها را مى بَرَد؛ و آنانکه چنین نیستند، لذّتشان فقط در فخر و تفاخرها و چشم و همچشمى هاشان است و ظاهرى است (نه اینکه واقعاً و در درونشان نیز احساس شیرینى و لذّت داشته باشند).

**************