فرازی از خطبه صد و پنجاه و هفتم نهج البلاغه:

**************

یاد تنهایی قبر:

فردا به امروز نزدیک است و امروز با آنچه در آن است، میگذرد و فردا می آید و بدان می رسد، گویی هریک از شما در دل زمین به خانه مخصوص خود رسیده و در گودالی که کنده اند آرمیده اید، وه ! که چه خانه تنهایی، و چه منزل وحشتناکی، و چه سیه چال غربتی، گویی هم اکنون بر صور اسرافیل دمیدند و قیامت فرا رسیده، و برای قضاوت و حسابرسی قیامت بیرون شده اید، پندار های باطل دور گردیده، بهانه ها از میان برخواسته، و حقیقت ها برای شما آشکار شده و شما را به آنجا که لازم بود کشانده اند، پس از عبرت ها پند گیرید و از دگرگونی روزگار عبرت پذیرید، و از هشدار دهندگان بهره مند گردید.

**************