سخنی در باب قرآن

**************

قرآن را از آن روزی که به حیله دشمن و به جهل دوست، لایش را بستند، لایه اش مصرف پیدا کرد و وقتی متنش متروک شد، جلدش رواج یافت و از آن هنگام که این کتاب را -که خواندنی نام دارد- دیگر نخواندند، برای تقدیس و تبرک و اسباب کشی به کار رفت.
از وقتی که دیگر درمانِ دردهای فکری و روحی و اجتماعی را از او نخواستند، وسیله شفای امراض جسمی چون درد کمر شد و چون در بیداری رهایش کردند، بالای سر در خواب گذاشتند و بالاخره اینکه می‌بینی، اکنون در خدمت اموات قرارش داده اند و نثار ارواح گذشتگان می کنند و ندایش از قبرستانهای ما به گوش میرسد. از آن است که نمیدانی برادر و خواهر روشنفکر من!
نمیدانی که چه کوشش ها کردند تا آن را از میان زنده ها دور کنند و اثرش را از زندگی قطع کنند و ندایش را هم در صحنه های جهاد خاموش کنند و هم در حوزه های اجتهاد!!!
.
دکتر علی شریعتی

**************